Rouw en dan?
'Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.' 1 Petrus 5:7
Wat kan het moeilijk en zwaar zijn als je merkt dat je elkaar als ouders niet kunt bereiken in het grote verdriet vanwege het verlies van een kind. Wat kan het het pijnlijk zijn om te zien dat je in jezelf geen kracht en wijsheid hebt om de andere kinderen bij te staan in hun verdriet. Laat dan de bovenstaande woorden uit 1 Petrus 5 een wegwijzer zijn, ook in deze omstandigheden.
‘Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve.’ Psalm 10:14a
Wat een troostrijk woord staat er in Psalm 10. Als deze woorden gaan spreken in ons leven, spreken ze allereerst van Gods genade. Want het is toch enkel genade dat de Heere met onze moeite en ons verdriet van doen wil hebben?! Hij zou geen onrecht doen als Hij in de ellende, waar we ten diepste zelf altijd oorzaak van zijn, Zijn ogen van ons afwendde en Zijn handen van ons aftrok. Maar zo is de Heere niet. En zo doet Hij ook niet! Hij aanschouwt de moeite en het verdriet. De Heere ziet het. Ook die verborgen moeite en dat stille verdriet, waar nauwelijks iemand van weet. Hij is de Alziende en de Alwetende. Hij doorgrondt en kent ons. Hij kent al uw vragen. Hij ziet al jouw tranen.
Hij aanschouwt het. Niet zoals mensen dat soms kunnen doen, die het leed van de naaste aanschouwen en dan weer verder gaan. Nee, de Heere is geen ledig Toeschouwer, maar een bewogen Toeschouwer. Hij ziet de moeite en het verdriet en Hij wil maar één ding: dat we het in Zijn hand geven, dat we het Hem bekend maken in het gebed. Vertel al uw moeite en al je verdriet maar aan Hem. U kunt het aan mensen vertellen en dat kan opluchten, maar zij kunnen u niet altijd helpen, maar de Heere wel. Er is geen smart die Hij niet weet te verzachten. Geen nood waar Hij niet overheen weet te zetten. Geen radeloosheid, waar Hij geen uitweg voor heeft.
Stort uw hart dan voor Hem uit!
Wat kan het moeilijk en zwaar zijn als je merkt dat je elkaar als ouders niet kunt bereiken in het grote verdriet vanwege het verlies van een kind. Wat kan het het pijnlijk zijn om te zien dat je in jezelf geen kracht en wijsheid hebt om de andere kinderen bij te staan in hun verdriet. Laat dan de bovenstaande woorden uit 1 Petrus 5 een wegwijzer zijn, ook in deze omstandigheden.
‘Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve.’ Psalm 10:14a
Wat een troostrijk woord staat er in Psalm 10. Als deze woorden gaan spreken in ons leven, spreken ze allereerst van Gods genade. Want het is toch enkel genade dat de Heere met onze moeite en ons verdriet van doen wil hebben?! Hij zou geen onrecht doen als Hij in de ellende, waar we ten diepste zelf altijd oorzaak van zijn, Zijn ogen van ons afwendde en Zijn handen van ons aftrok. Maar zo is de Heere niet. En zo doet Hij ook niet! Hij aanschouwt de moeite en het verdriet. De Heere ziet het. Ook die verborgen moeite en dat stille verdriet, waar nauwelijks iemand van weet. Hij is de Alziende en de Alwetende. Hij doorgrondt en kent ons. Hij kent al uw vragen. Hij ziet al jouw tranen.
Hij aanschouwt het. Niet zoals mensen dat soms kunnen doen, die het leed van de naaste aanschouwen en dan weer verder gaan. Nee, de Heere is geen ledig Toeschouwer, maar een bewogen Toeschouwer. Hij ziet de moeite en het verdriet en Hij wil maar één ding: dat we het in Zijn hand geven, dat we het Hem bekend maken in het gebed. Vertel al uw moeite en al je verdriet maar aan Hem. U kunt het aan mensen vertellen en dat kan opluchten, maar zij kunnen u niet altijd helpen, maar de Heere wel. Er is geen smart die Hij niet weet te verzachten. Geen nood waar Hij niet overheen weet te zetten. Geen radeloosheid, waar Hij geen uitweg voor heeft.
Stort uw hart dan voor Hem uit!